Sieroty. Niefortunne dzieci z tego czy innego powodu znajdowały się w sierocińcu. Każdego roku ich liczba rośnie, mimo aktywnej propagandy o adopcji. Niestety, wraz z rosnącym popytem na adopcję, odsetek opuszczonych dzieci również rośnie.
Dzieci, które były w systemie od urodzenia, nie wiedzą, co matczyne ciepło, rodzina, często pozostają daleko w tyle w rozwoju. Dzieci, które są w sierocińcu w starszym wieku, są jeszcze trudniejsze. Oni już wiedzą, komfort domu (i niech ten dom nie był najbardziej zamożnych), byli przyjaciele i krewni, aż w pewnym momencie nie ma. Oprócz przystosowania się do nowego miejsca, dziecko cierpi z powodu duszy. A są tacy, którzy są najciężsi w sierocińcu. Najpierw stracili dom i rodzinę, przystosowali się do nowych warunków, zawarli przyjaźnie, ustalili codzienną rutynę. Są one adoptowane, ale po pewnym czasie są zwracane z powrotem do systemu. Niestety, nie wszyscy rodzice zastępczy naprawdę rozumieją problemy, z którymi będą musieli się zmierzyć, zwłaszcza na początku. Po prostu chcą "grać" w rodzinie - mamę, tatę i pulchne dziecko. Cena takich gier jest duszą dziecka kalekiego.Ci faceci są bardzo twarde, przez swoje krótkie życie doświadczają drugiej zdrady bliskich ludzi.
Niestety, nie wszyscy rodzice zastępczy naprawdę rozumieją problemy, z którymi będą musieli się zmierzyć, zwłaszcza na początku
Na szczęście większość adopcyjnych rodziców odpowiedzialnie podchodzi do kwestii zabrania dziecka do rodziny. Ci ludzie szczerze chcą dać dziecku dzieciństwo, przywrócić małemu człowiekowi wiarę w ludzi i nauczyć je cieszyć się życiem. Każdy rodzic przychodzi, aby przyjąć własną drogę. Ważne jest, aby pamiętać: dziecko rodzime jest trudne do wychowania, a jego przybicie jest trudniejsze do podwojenia. Rodzice zastępczy muszą mieć silny wewnętrzny rdzeń, być w stanie manewrować, zdobywać i osiągać własne. Trzeba być w stanie kochać pomimo, i szczerze pragnąć zostać przyjacielem nieznajomego, a jednak osoby. Oboje rodzice adopcyjni powinni mieć absolutne zaufanie do poprawności swojej decyzji. W przeciwnym razie, podczas adaptacji i przydarza się wszystkim wychowankom bez wyjątku, najmniejsza niepewność zmieni się w ogromną wątpliwość.
Dziecko nie jest rzeczą! Nie można go podjąć, a jeśli nie podejmie się go w procesie eksploatacji, odrzucić. Adopcja jest jak narodziny - raz i na całe życie.
