Pragnienie zostania matką jest naturalnym instynktem tkwiącym w każdej kobiecie. Większość przedstawicieli płci pięknej ma ciążę bez problemów, ale niektóre kobiety nie mogą zajść w ciążę bez pomocy medycznej.
Zapłodnienie in vitro jest doskonałą szansą dla tych, którzy mają nieprawidłowości w układzie rozrodczym. Dzięki tej metodzie tysiące kobiet z powodzeniem zaszły w ciążę, urodziły się i urodziły zdrowe dzieci.
Zapłodnienie IVF daje szansę poczuć radość z macierzyństwa w najbardziej pozornie beznadziejnych przypadkach.
Istota metody zapłodnienia in vitro
Zapłodnienie in vitro jest procesem zapłodnienia komórki jajowej plemnikiem, które występuje poza ciałem kobiety. Pierwsze "kroki" przyszłej osoby nie znajdują się w łonie matki i są tam zaludnione dopiero po pewnym czasie.
Istotą zapłodnienia in vitro jest ekstrakcja jaja z kobiecego ciała i zapłodnienie w probówce. Zarodek umieszcza się w specjalnym inkubatorze, w którym rozwija się przez kilka dni (zwykle nie dłużej niż pięć).
Następnie umieszcza się go w jamie macicy, gdzie kontynuuje swój pełny rozwój do dziewięciu miesięcy. Narodziny takiego dziecka absolutnie nie różnią się od narodzin naturalnego poczęcia.
Jednak kobieta, która zapoczątkowała zapłodnienie in vitro, będzie potrzebowała więcej uwagi ze strony personelu medycznego, przyjmując specjalne leki, być może potrzebę pilnowania kobiety w ciąży.
Skuteczność metody IVF
Pomimo problemów, które mogą być na drodze do zapłodnienia in vitro, technika ta jest najbardziej skuteczna. Połowa kobiet, które skorzystały z IVF przed ukończeniem 35 lat, za pierwszym razem zaszła w ciążę i urodziła dziecko bez żadnych problemów.
Tylko w 3% przypadków ciążę należy przerwać zgodnie ze wskazaniami medycznymi. Następnie nawożenie można powtórzyć po pewnym czasie. To zależy od indywidualnych cech ciała każdej kobiety. Szanse na poczęcie dziecka są znacznie zmniejszone po 35 latach.
Kiedy stosuje się IVF
Ta metoda pomaga wielu parom, które nie mogą mieć dzieci z powodu niepłodności, zarówno u kobiet, jak iu mężczyzn. Metody pomocnicze są stosowane w następujących przypadkach:
- Z endometriozą.
- W obecności niedrożności jajowodów i zrostów między jajowodem a jajnikami.
- Kiedy stymulacja funkcji owulacyjnej nie daje rezultatu (na przykład w policystycznych jajnikach).
- Z niskiej jakości partnerem spermy (niewielka liczba plemników, plemniki ospałe i osiadłe itp.).
- W bezpłodności immunologicznej, gdy odporność kobiety nie przyjmuje spermy określonego partnera seksualnego i traktuje je jako obce przedmioty.
- Niepłodność z nieznanego powodu.
Dostępność procedury
Procedura zapłodnienia in vitro jest stosowana na świecie od ponad trzydziestu lat. Jest to jednak jedna z najbardziej złożonych i kosztownych procedur w praktyce medycznej. Do przeprowadzenia tego rodzaju nawożenia wymagane są liczne manipulacje, które znacznie zwiększają koszt całej procedury.
Zgodnie z programami państwowymi, darmowe kwoty są tworzone dla tych kobiet, które nie mogą mieć dzieci, ale nie tracą chęci zostania matką. Jeśli kilka lat temu wsparcie państwa było niewielkie, teraz istnieje tendencja do zwiększania kwot na zapłodnienie in vitro.
Przypadki zapłodnienia in vitro nie wydają się niczym nowym, a lekarze domowi zdobywają coraz więcej praktycznych doświadczeń w zakresie zapłodnienia in vitro.
Etapy ECO
Procedura zapłodnienia in vitro składa się z kilku etapów. Aby począć, rodzić i rodzić zdrowe dziecko, małżeństwo musi je wyraźnie przestrzegać.
Etap 1. Konsultacja
Poradnictwo w klinice jest jednym z najważniejszych kroków, ponieważ ujawnia potrzebę procedury jako takiej. Małżonkowie przychodzą do lekarza, przekazują szereg analiz i już na ich podstawie ekspert stawia diagnozę.
Aby lekarz zaproponował technikę IVF, opiera się na kilku czynnikach. Przede wszystkim jest zainteresowany:
- wiek przyszłych rodziców;
- stan zdrowia żony i męża;
- diagnoza;
- czas, w którym para nie mogła zajść w ciążę, pod warunkiem regularnego kontaktu seksualnego bez stosowania antykoncepcji;
- wyniki leczenia niepłodności, jeśli takie istnieją.
Podczas pierwszej wizyty lekarz musi przedstawić wyniki następujących badań:
- mikroskopowa analiza rozmazu moczowo-płciowego;
- badanie cytologiczne tej samej wymazy;
- analiza dotycząca chlamydii, mykoplazmy, kiły, zapalenia wątroby, AIDS.
Przeprowadzono badanie bakteriologiczne rozmazu. Z ogólnej analizy pacjentom przypisuje się badanie krwi - ogółem, dla cukru, z grupą krwi i czynnikiem Rh, koagulogramem.
Mężczyzna musi dodatkowo wykonać spermogram. Jeśli to konieczne, dodatkowe badania są przypisane do poziomu hormonów, kariotypu i immunogramu.
Etap 2. Przygotowanie endometrium i hiperstymulacja jajników
Jeśli podjęto decyzję o zapłodnieniu in vitro, pacjent przeszedł hiperstymulację i przygotowanie warstwy wyściółki macicy, endometrium, dla zarodka.
Powyższe działania mogą być realizowane na kilka sposobów - długi lub krótki protokół, w sposób naturalny, metoda kriogeniczna. W oparciu o długi protokół zużywa się około 85% zapłodnienia in vitro:
- 20 dnia cyklu kobiety otrzymują specjalne leki - Zoladex, Decapeptil, Diferelin Depot, które działają na tle hormonalnym i zmieniają je.
- Dwa tygodnie po terapii rozpoczyna się stymulacja jajników gonadotropinami. W takim przypadku przepisane są Puregon, Menopur, Gonal-F i inne leki. Powodują wzrost pęcherzyków.
- Po podaniu gonadotropin pacjent jest poddawany badaniu ultrasonograficznemu i ustala wyniki leczenia oraz poziom estradiolu. Jeśli wszystkie leki działały skutecznie, a organizm dawał odpowiednią odpowiedź, zaczyna się aktywny wzrost pęcherzyka.
- Kiedy lekarze zaznaczają wzrost aktywnego pęcherzyka o średnicy do pół do dwóch centymetrów, zaleca się stosowanie stymulantów dojrzewania jaja - preparaty Pregnil, Ovitrel, Horagon. Zazwyczaj podaje się je na półtora dnia przed planowanym przebiciem mieszków włosowych.
Krótki protokół dotyczący tej procedury jest stosowany głównie u pacjentów z problematycznymi jajnikami. Lekarze przez trzy dni (minimum) po menstruacji wprowadzają Diferelin, po czym leki wykorzystują ludzką gonadotropinę kosmówkową.
Jeśli istnieje ryzyko przedwczesnej owulacji, jest on hamowany przez Orlutran lub Cetrotide. Wraz ze wzrostem pęcherzyków do pożądanej wielkości stosuje się wyżej wymieniony Horagon lub Pregnil.
Ze słabą reakcją na zmiany hormonalne na tle jajników, ale z zachowaniem naturalnego dojrzewania mieszków włosowych, lekarze uciekają się do tak zwanego cyklu naturalnego.
W przypadku poziomu hormonów, od siódmego dnia cyklu ustala się monitorowanie ultrasonograficzne, w razie potrzeby zahamowana jest przedwczesna owulacja. Preparaty do stymulacji jaja wprowadzane są w tym samym okresie czasu, co protokół krótki i długi.
Cryo-techniką krio lub pętli, stosuje się w obecności zamrożonych zarodków, które były poprzednio pobranych. Przeniesienie takich zarodków nie umożliwia przeprowadzenie stymulacji jajników i przebicie pęcherzyka, a obróbkę prowadzi się w kilku etapach długi protokół z pewnych zmian czasu podawania leku (w zależności od konkretnej sytuacji).
Etap 3. Zbieranie mieszków włosowych
36 godzin po podaniu ludzkich preparatów gonadotropin kosmówkowych przebite są pęcherzyki. W większości przypadków lek jest przepisywany głęboka noc do następnego dnia rano, aby rozpocząć ogrodzenia mieszków.
Nakłucie wykonuje się na czczo. W dniu punkcji Pacjentka i jej mąż przychodzi do placówki medycznej, gdzie partner dostarcza plemniki. Jeśli jest to niemożliwe, małżonka obecny dzień mieszki ogrodzeniowe wstępnie zaplanowanego nasienia z późniejszą dostawą kriokonserwacji. Takie plemniki stosuje się po rozmrożeniu bezpośrednio w dniu zapłodnienia.
Pacjentowi podano znieczulenie dożylne, a następnie bezpośrednie nakłucie pęcherzyka. Aby uzyskać zdrowie po zabiegu, obejrzyj jeszcze kilka godzin, po czym kobieta zostaje zwolniona do domu.
W rzadkich przypadkach, silny ból brzucha może wystąpić po przebiciu, które pacjent powinien poinformować lekarza. Aby uzyskać więcej informacji na temat punkcji pęcherzyków →
Etap 4. Zapłodnienie
Zapłodnienie jaj może odbywać się na dwa sposoby: - konwencjonalne i ICSI (docytoplazmatyczne podawania plemnika).
Pierwsza metoda jest przeprowadzana zapłodnienia Jeśli jakość mąż plemników i zawiera nie mniej niż 10 milionów plemników przekazana materiał. W kubku tylko minimalna ilość plemników dodano do procedury.
ICSI jest możliwe nawet przy słabych parametrów nasienia. Do obsługi najbardziej aktywną spermę jest oddzielony i umieszczony wewnątrz jaja. Z metodą ICSI ośrodku i jeśli podjęte co najmniej 5 jaj lub poprzednia procedura IVF nie spowodowało u kobiet w ciąży.
Krok 5. Rosnące zarodki
Po pomyślnym zapłodnić jajo w niektórych zarodków czasowych są przenoszone do specjalnego środowiska, gdzie rozpoczyna się ich uprawa. Zazwyczaj jest to możliwe dopiero po 16 godzinach od momentu zapłodnienia, kiedy lekarz może ocenić pomyślne zakończenie procedury.
Co do zasady, wśród wszystkich zapłodnionych jaj tylko w 40% przypadków możemy mówić o udanym zapłodnieniu, więc lekarze uważnie monitorować zarodki, tak aby nie pominąć działań.
Etap 6. Transport zarodka do jamy macicy
Bezpośredni transfer zarodków do jamy macicy jest możliwe w ciągu około 5 dni, kiedy to będzie możliwe, aby wybrać najlepszy materiał. Na okres transferu wpływa wiele innych czynników.
Po wprowadzeniu zarodków do macicy kobieta potrzebuje pełnego odpoczynku przez kilka godzin. Po zabiegu można postępować zgodnie ze zwykłym trybem dnia i stylu życia, ale wykluczyć stosunek płciowy, ćwiczenia, sporty siłowe, stres emocjonalny.
Etap 7. Rozpoznanie ciąży
Po zarodku kobieta przepisuje leki, aby utrzymać fazę lutealną. Zwykle w takich przypadkach podaje się zastrzyki progesteronu, Utrozhestanu lub Dufaston.
Stosowanie tych leków jest konieczne w celu zapewnienia korzystnego tła hormonalnego, które pomoże naprawić jajo w jamie macicy.
Czy wszystkie etapy procedury zostały przeprowadzone prawidłowo, a ciało kobiety, aby odpowiednio reagować na obecność zarodka, a potem w jej ciele rosnących poziomów ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej.
W ciągu dwóch tygodni taki wzrost staje się zauważalny dzięki wynikom testów, a lekarz kontynuuje wspieranie terapii. Jeśli poziom gonadotropiny kosmówkowej pozostaje taki sam, leczenie podtrzymujące zostaje anulowane, a po kilku dniach zarodek zostaje odrzucony i wychodzi z menstruacją.
Po upływie 3 tygodni od zapłodnienia in vitro, po określonej ultradźwięków, który może już być widziane zarodek zanurza się w macicy i przebiega zgodnie z cyklem. Lekarz stwierdza ciążę i zaleca, aby kobieta zarejestrowała się z konsultacją kobiety przed zwykłym czasem - za 1,5-2 miesięcy.
Pomimo powodzenia procedury, w przypadku zapłodnienia in vitro zawsze istnieje wysokie ryzyko przerwania ciąży. Krwawe rozładowanie może nastąpić w dowolnym momencie we wczesnym okresie, dlatego lekarze zalecają jak najszybsze spotkanie z ginekologiem.
Powikłania po zapłodnieniu in vitro
Przeprowadzanie zapłodnienia in vitro jest procedurą nieprzewidzianą przez naturę. To normalne, że kobiece ciało doświadcza poważnych trudności w odtworzeniu procesu ciążowego za pomocą zapłodnienia in vitro.
Mimo że warunki IVF są możliwie najbardziej zbliżone do rzeczywistych, ciało nie zawsze odpowiednio reaguje. Z tego powodu mogą wystąpić powikłania wpływające na zdrowie kobiety.
Pojawienie się zespołu hiperstymulacji jajników
To powikłanie jest związany z uchwytem procedurę mnogie, po czym kobieta może rozwijać się do 15 zdolnych do aktywnego pęcherzyków. Pociąga to za sobą wzrost poziomu estrogenu, który stwarza duże problemy naczyniowe, gromadzenie się płynu w jamie otrzewnej, zwiększenie krzepnięcia krwi, tworzenie się skrzeplin.
Martwica jajników spowodowana skrętem jajnika
Podobny problem wynika z faktu, że gdy jajniki superowulacja zwiększenia rozmiarów, przewyższając nawet dwa razy do normalnych rozmiarów. Na miejscu pobranych pęcherzyków zacząć rozwijać ciałka żółtego, które są odpowiedzialne za bezpieczeństwo płodu we wczesnej ciąży.
Jajniki, zwiększając objętość, stają się mobilne i mogą być skręcane wokół własnej osi.
Kiedy jajnik jest skręcony, dochodzi do złamania krążenia krwi i po chwili zaczyna się martwica tkanek. Zwykle kobiety odczuwają silny ból w jajniku. W takim przypadku wymagana jest interwencja laparoskopowa, w której jajnik jest nieskręcany lub usuwa się część martwej tkanki. Przy kompletnej martwicy organ jest całkowicie usunięty.
Pojawienie się torbieli
Rzadkie, ale wciąż występujące powikłanie, które występuje z powodu zmiany tła hormonalnego. Wraz z krwawieniem z rosnących cyst, kobieta doświadcza osłabienia, bólu brzucha, szybkiego bicia serca, poczucia niepokoju.
Klasyczne powikłania pooperacyjne
Nakłucie nie jest całkowicie bezpieczne, ponieważ podczas tego kobieta dostaje znieczulenie, integralność skóry jest uszkodzona itd. Jak każda inna operacja, przebicie jajników grozi krwawieniem, uszkodzeniem sąsiadujących narządów (np. Pęcherza lub jelit), infekcją.
Szanse patologii rozwoju płodu i narodzin martwego dziecka są znacznie zwiększone podczas wykonywania IVF.
Ciąża mnoga
Dość częste powikłania w IVF. Rozwój kilku zarodków niesie ze sobą problemy, takie jak możliwość dziecięcego porażenia mózgowego u płodu, przedwczesne porody, konieczność pozostania w placówce medycznej.
Podczas zmniejszania wielu ciąż (zabijanie jednego lub więcej płodów) istnieje ryzyko przerwania ciąży, ale to powikłanie występuje w 10% przypadków.
Krwawienie
Krwawienie po zapłodnieniu mięśnia sercowego może wskazywać na zakończenie ciąży, więc jeśli masz pierwsze wypryski z wymazu, musisz pilnie udać się do placówki medycznej, aby podjąć wczesne kroki w celu zachowania ciąży.
Ryzyko ciąży pozamacicznej
To około 2%, jednak patologia ta powstaje nie tyle z powodu zapłodnienia in vitro, ale z powodu uszkodzenia jajowodów.
Zapłodnienie in vitro jest dziś najlepszym sposobem rozwiązywania problemów z poczęciem i urodzeniem dziecka. Wiele par, które przeszły przez IVF, miało możliwość zostania pełnymi rodzicami.
Autor: Anna Demochko,
specjalnie dla Mama66.com
