Etapy IVF

Send

Zapłodnienie in vitro jest szeroko stosowaną metodą planowania ciąży i ostatnią nadzieją dla par, które z różnych powodów same nie mogą począć dziecka.

Jak działa IVF? Jest to raczej skomplikowana procedura, składająca się z co najmniej siedmiu ważnych etapów. Każda z nich jest niezwykle ważna dla pomyślnego zapłodnienia komórki jajowej i dalszego początku ciąży.

Zapłodnienie in vitro - co to jest?

ECO to nowoczesna metoda leczenia niepłodności, a także optymalne rozwiązanie dla par, które chcą mieć dziecko, ale które nie są w stanie tego zrobić naturalnie. Procedura wiąże się z pewnym ryzykiem, dlatego wymaga dokładnego zbadania obu partnerów, wysokiego poziomu kwalifikacji lekarzy i obserwacji na wszystkich etapach IVF.

Istota zapłodnienia in vitro jest następująca: lekarz otrzymuje od kobiety wykonalne i działające jajo, które jest wysyłane do laboratorium. Podczas gdy istnieje proces jej zajęcia, przyszły ojciec oddaje plemniki, z których następnie zostaną pobrane plemniki.

Następnie jest najważniejszy etap zapłodnienia pozaustrojowego, który odbywa się na dwa sposoby. Pierwsza metoda - faktycznie zapłodnienie in vitro, gdy fuzja komórek plemników i jaj występuje naturalnie w środowisku, w inkubatorze. Druga metoda - implantacja plemników do jaja pod mikroskopem, po pierwsze przez zapłodnienie niemożliwe (ICSI).

W przyszłości zarodki powstają z zapłodnionych komórek jajowych, które są przeszczepiane do macicy. Kobieta jest pod ścisłym nadzorem ginekologa aż do czasu porodu.

W jakich przypadkach stosuje się IVF?

Zapłodnienie in vitro przeprowadza się w przypadkach, gdy para z różnych powodów nie może począć dziecka. Problem może dotyczyć zarówno kobiety, jak i mężczyzny lub obu partnerów jednocześnie.

Główne wskazania do IVF to:

patologia jajowodów;
brak owulacji;
endometrioza;
patologia męskich narządów płciowych, gdy zapłodnienie in vivo jest niemożliwe;
naruszenie jakościowego i ilościowego składu nasienia.

Jednakże zapłodnienie in vitro może być wykonywane u zdrowych małżonków według ich własnej woli.

Przeciwwskazania do zapłodnienia in vitro to:

łagodne i złośliwe nowotwory żeńskich narządów płciowych;
zniekształcenia macicy;
choroby zakaźne w ostrej fazie;
ciężkie choroby ogólne, w których ciąża jest niepożądana;
przewlekła choroba psychiczna, która może się pogorszyć w czasie ciąży i stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia matki i jej dziecka.

Etapy ECO

Etapy IVF wspólnie realizują jeden cel - dać kobietom możliwość doświadczenia radości z macierzyństwa.

Krok 1: Badanie

Pierwszym i najważniejszym etapem zapłodnienia in vitro jest dokładna analiza małżeństwa. Lekarze dowiadują się, czy możliwe jest uzyskanie ciąży z innymi, łagodniejszymi metodami. Również na etapie egzaminu ustala się, czy kobieta ma przeciwwskazania do zabiegu.

W tym celu przeprowadza się następujące badania:

badanie u ginekologa;
Ultradźwięki narządów miednicy (zarówno przezbrzuszne, jak i pochwowe);
badania krwi w celu określenia poziomu żeńskich hormonów płciowych, a także ocena stanu narządów wewnętrznych;
spermogram;
pod wskazaniami - konsultacje z innymi ekspertami.

Na podstawie danych uzyskanych podczas badania, podjęto decyzję, czy kobieta jest odpowiednia do zapłodnienia in vitro, czy nie.

Ważne jest, aby zwrócić uwagę, w jakim wieku wykonuje się IVF. Ta procedura jest wskazana dla kobiet w wieku od 18 do 35 lat, choć możliwe jest utrzymanie jej w późniejszym wieku. Jednak prawdopodobieństwo zajścia w ciążę w tym przypadku jest znacznie niższe.

Krok 2: Stymulacja owulacji

W przypadku IVF konieczne jest uzyskanie wystarczającej (zwykle 10-20) liczby żywotnych i płodnych jaj. Dlatego przed natychmiastowym pobraniem oocytów kobieta jest stymulowana owulacją.

Do tej procedury stosuje się następujące preparaty:

Hormon folikulotropowy (FSH). W jego kontrolowanej recepcji można uzyskać dobry wzrost mieszków włosowych. Co więcej, prawdopodobieństwo zajścia w ciążę po takiej stymulacji owulacji jest znacznie większe niż przy stosowaniu innych, starszych leków.
Gonadoliberyna i jej analogi.Są to inne leki stosowane do superstymulacji jajników i pozwalają osiągnąć dobry wynik.
HCG lub gonadotropina kosmówkowa. Jest stosowany bezpośrednio przed nakłuciem jajnika.

Zastosuj te leki w kilku protokołach. W praktyce klinicznej najczęściej używa się dwóch z nich. Długość długiego protokołu wynosi 3-4 tygodnie, nie stanowi dużego obciążenia dla jajników. Krótki protokół jest stosowany, gdy jajniki początkowo nie działają; trwa od 1 dnia do 2 tygodni.

Etap 3: Przebicie i nawożenie jajników

Po otrzymaniu dojrzałych pęcherzyków kobieta zostaje przebita jajnikami przez pochwę w znieczuleniu ogólnym. W rezultacie lekarz otrzymuje płyn pęcherzykowy zawierający wiele jaj. Zostaje przekierowany do laboratorium, w którym następnie zostanie przeprowadzone nawożenie.

Mężczyzna może zażyć nasienie zarówno w przeddzień zabiegu, jak i tego samego dnia, podczas gdy jego partner jest przebijał. Nowoczesne metody, takie jak kriokonserwacja, pozwalają na utrzymanie żywotności plemników przez bardzo długi czas, ale prawdopodobieństwo zapłodnienia w tym przypadku będzie nieco niższe.

Sam proces zapłodnienia in vitro odbywa się na dwa sposoby:

Jajka i plemniki umieszcza się w sterylnej probówce, umieszcza w specjalnym inkubatorze, którego warunki są zbliżone do warunków w jajowodach. Zapłodnienie w tym przypadku następuje spontanicznie.
Embriolog pod mikroskopem umieszcza plemnik w jajku za pomocą igły (śródplazmatyczna iniekcja plemnika), a następnie umieszcza go w inkubatorze. Ta metoda jest często stosowana w przypadkach, w których poprzednie wyniki IVF były ujemne.

Zwykle po zapłodnieniu in vitro można uzyskać co najmniej 50% żywotnych zygot.

Krok 4: Hodowanie zarodków

Następny etap IVF przeprowadza się w laboratorium pod nadzorem lekarza zarodkowego. Na tym etapie zarodki są hodowane w inkubatorze, który zostanie następnie przeszczepiony do kobiecej macicy:

Podział zygoty lub zapłodnionej komórki jajowej rozpoczyna się średnio 24 godziny po zakończeniu poprzedniego etapu.
Dwa dni po zapłodnieniu zarodki składają się z 2 lub 4 komórek.
Pod koniec trzeciego dnia zarodki mają już 6, 8 lub 10 komórek.
Piątego dnia w centrum zarodka, który jest zaokrąglonym skupiskiem komórek, powstaje wnęka wypełniona cieczą.Na tym etapie jest już gotowy do implantacji i składa się z dwóch części, z których jedna stanie się owocem, a druga będzie źródłem powstawania łożyska.

Podczas całego procesu uprawy, lekarz zarodkowy sprawdzał jakość utworzonych zarodków. Wadliwe zygoty są usuwane, a wszystkie wysiłki są ukierunkowane na zachowanie najbardziej żywotnych zarodków. Na prośbę kobiety niektóre z nich można zamrozić do kolejnych prób zapłodnienia in vitro.

Krok 5: Transfer zarodków

W dniach 5 do 7 hodowane zarodki są gotowe do wszczepienia do jamy macicy. Proces transplantacji nie wymaga znieczulenia ogólnego, jego czas trwania nie przekracza 20 minut.

Do implantacji służy normalne lustro pochwy. Po otrzymaniu pełnej oceny lekarz wprowadza specjalny cewnik do kanału szyjki macicy i wprowadza płyn zawierający najbardziej dojrzałe i wysokiej jakości zarodki. Na tym etapie procedura się kończy. Kobieta powinna leżeć w łóżku przez kilka godzin, po czym może wrócić do domu.

Procedurze przeszczepiania zarodków może towarzyszyć szereg nieprzyjemnych wrażeń, a nawet ból, ale są to zjawiska krótkotrwałe.Jednakże, jeśli w procesie manipulowania kobieta przeżywa poważny dyskomfort, należy natychmiast poinformować o tym lekarza.

Krok 6: Kontroluj ciążę

Kontrolę ciąży można przeprowadzić 2 tygodnie po wszczepieniu zarodków. W tym czasie razem tworząc łożysko wydziela ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej. To właśnie ta substancja określa wszystkie testy ciążowe.

W przypadku pomyślnego ciąży kobieta powinna przestrzegać specjalny tryb, aby utrzymać dziecko i zmniejsza ryzyko poronienia:

W ciągu pierwszych trzech dni po otrzymaniu pozytywnego wyniku, powinieneś obserwować pokój i pół-post. W przyszłości konieczne jest znaczne ograniczenie aktywności fizycznej, ale siedzący tryb życia nie powinien być utrzymywany.
Powinieneś odroczyć seks na co najmniej kilka tygodni.
IVF jest zalecany do zawieszenia pływanie w basenach otwartych zbiorników wodnych, a pobyt w łaźni i saun.
Należy ostrożnie podgrzać w zimnych porach roku, oraz w każdym przypadku, aby zapobiec hipotermii.
Przyszłej matce zaleca się, aby nie martwić się i nie odczuwać stresu psychicznego.
Surowo zabrania się wchodzenia w jakikolwiek kontakt z pacjentami z ostrymi chorobami zakaźnymi.

Po przejściu przez wszystkie etapy IVF zaleca się kobietom w ciąży stosowanie specjalnej diety składającej się z naturalnych pokarmów. Białka, głównie pochodzenia zwierzęcego, powinny dominować w diecie. Konieczne jest przestrzeganie optymalnego schematu picia, aby nie spożywać dużej ilości tłustego, mączystego i słodkiego pokarmu. Więcej informacji o diecie podczas ciąży →

Niestety, mimo wszystkich postępów we współczesnej medycynie, prawdopodobieństwo zajścia w ciążę po zapłodnieniu in vitro pozostaje niskie. Wynika to z wielu czynników, których znaczenie nie zawsze jest przewidywalne. Jeśli wyniki IVF zawiodą, możesz spróbować ponownie za kilka tygodni.

Krok 7: Poród

Poród u kobiet po zapłodnieniu in vitro nie ma żadnych szczególnych cech, z wyjątkiem wysokiego prawdopodobieństwa ciąży mnogiej. Ponieważ implantacja kilku zarodków odbywa się na etapie transplantacji, po IVF kobiety mają szansę urodzenia bliźniaków, a nawet trojaczki.

Wcześniej praca po pozaustrojowym nawożeniu była wykonywana wyłącznie za pomocą cięcia cesarskiego. Było to spowodowane obawami dotyczącymi rozwoju niebezpiecznych komplikacji u matki. Dziś opinia lekarzy na ten temat jest bardziej lojalna, aw niektórych sytuacjach kobiety mogą naturalnie rodzić.

Na obecnym etapie rozwoju nauk medycznych zapłodnienie in vitro nie jest już uważane za coś egzotycznego. Coraz więcej par, które marzą o tym, by stać się szczęśliwymi rodzicami, ucieka się do tej metody i osiąga znaczące, czasami fenomenalne rezultaty.

Autor: Pavel Shuravin, lekarz,
specjalnie dla Mama66.com