Współczesne społeczeństwo jest znacznie mniej podatne na różne niebezpieczne infekcje niż 50 lat temu. Wcześniej wśród chorób prowadzących wskaźnik śmiertelności ospa znajdowała się w oddzielnym miejscu. Obecnie istnieją tylko dwa rodzaje ospy, na które cierpi populacja ziemi - ospa i ospa wietrzna. A z obu są szczepionki.
Szczepienia z ospy są przeprowadzane zarówno u dzieci jak iu dorosłych z ryzykiem zakażenia. Zagrożenie ospą polega na tym, że zatrucie jest nieprzewidywalne, trudno przewidzieć reakcję ciała na to. Procent śmiertelności może być skąpy, do 2%, a może być bezwzględny i osiągnąć 100%.
Rodzaje szczepionek i zasada działania
Szczepienie z ospy nie jest obowiązkowe, odbywa się dobrowolnie. Do chwili obecnej istnieją 3 rodzaje szczepionek:
- szczepionka sucha, żywa ospa;
- inaktywowana szczepionka na ospę suchą;
- mała żywa płodowa szczepionka w postaci tabletek.
Sucha szczepionka zawierająca ospę prawdziwą zawiera osłabiony wirus w wyraźnie odmierzonej dawce. Aby uzyskać odporność, wystarczy jednorazowe szczepienie. Jest wstrzykiwany dermatologicznie, co zapobiega efektom ubocznym.
Inaktywowaną szczepionkę stosuje się w 2 etapach.W nim wirusy są zabijane, ale ich białko może wywoływać łagodną odpowiedź immunologiczną. Szczepionka jest odpowiednia do pierwotnej inokulacji, ale nie można jej ponownie zaszczepić. W pierwszym etapie inaktywowana szczepionka jest podawana podskórnie, druga żywa szczepionka jest nakładana na skórę. Zrób to za tydzień.
Szczepionkę na tabletkę stosuje się w fazie ponownego szczepienia. U osób, które nie otrzymały pierwotnego szczepienia, ten lek nie jest stosowany.
Zasada działania szczepionek jest prawie taka sama - naśladują one infekcję, umożliwiając organizmowi zmierzenie się z czynnikiem wywołującym chorobę.
Jeśli organizm nigdy nie spotkał się z patogenem, nie rozpozna go odpowiednio i "program antywirusowy" nie będzie działał. Większość kontaktów z patogenem występuje w "dzikich" warunkach, gdzie nie można kontrolować reakcji organizmu, a także liczby patogenów.
W dawnych czasach dzieci z całej dzielnicy były odwiedzane przez pacjentów z ospą wietrzną. Taki rodzaj żywych szczepień. Blizny po tym nie pozostają, ale konsekwencje są nieprzewidywalne.
Co robi szczepionka? Pozwala ciału wejść w kontakt ze słabym i nieszkodliwym patogenem w wyraźnie zmierzonej ilości.Tak więc, kiedy układ odpornościowy wchodzi w informację o wirusie ospy, organizm nabywa zdolność jego rozpoznawania i zneutralizowania.
Do chwili obecnej istnieją szczepionki przeciwko ospie wietrznej:
- Okavax (Francja);
- Varillix (Belgia).
Okavax zawiera żywe wirusy i jest podawany dzieciom po roku i dorosłym. Podawany jest podskórnie.
Varilrix ma podobne właściwości.
Po szczepieniu na mette pozostaje blizna. Ma średnicę od 5 do 10 mm, skóra na niej jest ubita. Powierzchnia jest nierówna. Ponadto, blizny są zwykle na obu ramionach.
Harmonogram i sposób szczepienia
Szczepienia na ospę nie są uwzględnione w harmonogramie szczepień w naszym kraju i są przeprowadzane głównie w grupach ryzyka - pracownicy służby zdrowia, specjaliści chorób zakaźnych, pracownicy instytucji dziecięcych i innych osób kontaktowych i potencjalnie kontaktowych. Następnie porozmawiamy o ospie wietrznej jako o tym, że 90% ma do czynienia i która może mieć rzeczywiste konsekwencje w wyjątkowych przypadkach.
WHO zaleca szczepienie przeciwko ospie prawdziwej w wieku od jednego do dwóch lat. Wiek ten poprzedza grupę ryzyka. Jednak szczepienie można zrobić w dowolnym momencie później.Ponadto można to zrobić nawet po kontakcie z infekcją. Zapobiegnie to komplikacjom. Jednak skuteczność takiego szczepienia zapobiegawczego będzie wystarczająca tylko w przypadku podawania w ciągu pierwszych 72 godzin po kontakcie.
Jeśli chodzi o skuteczność samej szczepionki, jest ona wyższa, im wcześniej przeprowadzono szczepienie. Badania wykazują, że w wieku 5 lat pojedyncza dawka szczepionki tworzy odporność na ospę w 95%. Ta sama dawka leku podawana nastolatkowi lub osobie dorosłej powoduje powstawanie dobrej odporności tylko w 78% przypadków. W związku z tym osoby powyżej 13 roku życia otrzymują szczepionkę 2 razy.
Jak działa szczepienie? Zasady są uniwersalne - zdrowe dziecko, brak przeciwwskazań.
Istnieje kilka sposobów na wprowadzenie:
- podskórnie;
- domięśniowo.
Optymalnym miejscem do wprowadzenia szczepionki jest mięsień naramienny barku. Zdarza się, że to miejsce jest niedostępne (na przykład dostarczono tam już inną szczepionkę). Następnie dopuszczalne jest zaszczepienie regionu podspojówkowego.
Mięsień pośladkowy jest niepożądany, ponieważ dzieci mają większe ryzyko dostania się do nerwu lub naczynia, lub nie docierają do mięśni przez warstwę tłuszczową.W tym przypadku wchłanianie szczepionki spowolni się. A sam proces będzie znacznie bardziej bolesny.
Przeciwwskazania
Patologiczne reakcje i komplikacje są często wynikiem nieprzestrzegania zasad szczepień i ignorowania przeciwwskazań. Prowadzi to do wzmocnienia odpowiedzi immunologicznej, która może objawiać się wzrostem normalnych objawów. Duża liczba krążących kompleksów immunologicznych może uszkadzać tkanki narządów, takie jak nerki, serce.
Szczepienia przeciwko ospie mają swoje przeciwwskazania. Mogą być albo absolutne, to znaczy wykluczające wprowadzenie narkotyków kiedykolwiek i względne.
Absolutami są:
- ostre fazy chorób i zaostrzenie przewlekłego;
- infekcje dróg oddechowych;
- infekcje jelitowe;
- choroby zapalne układu nerwowego i okres krótszy niż rok po nich;
- stany niedoboru odporności;
- HIV / AIDS;
- okres jeden miesiąc przed operacją;
- reakcja alergiczna na neomycynę lub inne składniki;
- Sześć miesięcy przed szczepionką wprowadzono immunoglobuliny.
Istnieją warunki, wprowadzenie szczepionki, w której jest to możliwe tylko po konsultacji lekarzy:
- patologia serca, nerek, wątroby, układu krążenia;
- zespół konwulsyjny;
- reakcje alergiczne na jakąkolwiek szczepionkę w historii;
- patologia odporności.
Reakcje na szczepienie
Kolejny aspekt, o którym musisz wiedzieć, to reakcje. Które są normalne i które są patologiczne.
Poniższe czynności można uznać za prawidłowe po umieszczeniu szczepionki przeciwko ospie wietrznej:
- wzrost temperatury, nie więcej niż 38 stopni;
- reakcja miejscowa - obrzęk, tkliwość, zaczerwienienie i zagęszczenie w miejscu wstrzyknięcia, tworzenie blizny;
- wysypka na ciele, jak ospa wietrzna;
- swędzenie skóry;
- łagodna niedyspozycja, kapryśność;
- mały wzrost i bolesność węzłów chłonnych.
Wszystko to musi być postrzegane jako całkowicie normalne reakcje. Dziecko choruje na ospę wietrzną, tylko w lekkiej i ulotnej formie. Trwa 21 dni i przechodzi samoistnie.
Ale jeśli wszystko to zostanie wzmocnione i potrwa dłużej niż dwa tygodnie, warto zwrócić uwagę i zabrać dziecko do lekarza. Ale reakcje patologiczne obserwuje się tylko wtedy, gdy zasady bezpieczeństwa nie są przestrzegane, a przeciwwskazania są ignorowane.
Osobno warto powiedzieć o takiej reakcji jak o bliźnie po inokulacji.Na początku, po szczepieniu, rodzice mogą być zastraszani przez pojawienie się miejsca podania szczepionki - zaczerwienienie, obrzęk, czasami nawet sinica.
Z czasem pojawi się głęboka blizna, charakterystyczna blizna. Jest to również normalne. Ostatecznie w tym konkretnym miejscu wystąpiła dokładna dawka i stężenie leku w krótkim czasie. Będzie jedna blizna, którą można usunąć w celu korekty w klinice kosmetologii.
Środki ostrożności
Aby uniknąć komplikacji i nieprzyjemnych konsekwencji, należy przestrzegać zasad "przed" i "po".
Przed szczepieniem warto wykonać 5 kroków:
- Zwróć się do pediatry, neurologa i immunologa.
- Dokonaj ogólnej analizy krwi, kału i moczu.
- Wykonaj immunogram.
- Jeśli dziecko ma zespół konwulsyjny - wykonać elektroencefalogram.
- Jeśli istnieje podejrzenie patologii serca - elektrokardiogram.
Upewnij się, że nie ma przeciwwskazań i możesz się zaszczepić.
Po szczepieniu przeciwko ospie prawdziwej warto zwrócić uwagę na pływanie w pierwszych dniach. Dalsza pielęgnacja jest klasyczna dla ospy wietrznej. Od przetwarzania do odżywiania. Warto powstrzymać się od nowych produktów i zmieniających się warunków, stresów i kontaktów z chorymi.Wraz ze wzrostem temperatury można podać lek przeciwgorączkowy, taki jak Nurofen. Jeśli pojawią się inne objawy, skontaktuj się z lekarzem.
Varicella nie jest dziś tak niebezpieczna, ponieważ istnieją leki, które łagodzą przebieg i zapobiegają powikłaniom. Jednakże, jeśli rodzina miała skomplikowane przecieki i konsekwencje ospy prawdziwej, warto reasekurować i zaszczepić dziecko. Jeden cykl (lub dawka) szczepienia jest wystarczający do uzyskania stabilnej odporności.
Jeśli wcześniej (do 1983 r.) Szczepienie przeciwko ospie prawdziwej było uważane za obowiązkowe, to po wyeliminowaniu epidemii i opracowaniu nowych leków zostało ono wykluczone z kalendarza. Ustalenie potrzeby szczepienia pomoże lekarzowi.
Autor: Sukhorukova Anastasia Andreevna, pediatra
Konsultacja specjalisty
Radzimy przeczytać:Niedrożność jelit u dzieci. Jak rozpoznać niebezpieczną patologię w czasie i pomóc dziecku
