Wiecie, że w tym okresie wielu rodziców już planuje i buduje śluzy powietrzne o przyszłości swojego dziecka, wyznacza sobie cele edukacji, maluje wizerunek dorosłego dziecka. Oczywiście trzeba to zrobić, ale wiele osób popełnia nieodwracalne błędy.
Edukacja i potrzeba kontaktu emocjonalnego
Może się zdarzyć, że cel wychowania dziecka zostanie "włożony" w zaspokajanie potrzeb emocjonalnego kontaktu z rodzicami. Dziecko staje się centrum potrzeby, jedynym przedmiotem zadowolenia. Istnieje wiele przykładów. To rodzice, z jakichkolwiek przyczyn, mają trudności w kontaktach z innymi ludźmi, a samotne matki, i poświęcił cały swój czas, aby jego wnuki babci. Najczęściej z taką edukacją są duże problemy. Rodzice nieświadomie walczą o zachowanie przedmiotu swoich potrzeb, zapobiegając uwolnieniu się emocji i przywiązań dziecka poza kręgiem rodzinnym.
Edukacja i potrzeba sensu życia
Pojawiają się wielkie problemy w komunikowaniu się z dzieckiem, jeśli edukacja stała się jedyną aktywnością, która realizuje potrzebę sensu życia.Zaspokojenie potrzeby sensu życia może być sprawą opieki nad dzieckiem. Matka, ojciec lub babcia mogą uważać, że sens ich istnienia jest opieką nad kondycją fizyczną i wychowaniem dziecka. Nie zawsze mogą to zrozumieć, wierząc, że cel ich życia jest inny, ale czują się szczęśliwi tylko wtedy, gdy są potrzebni.
Jeśli dorastające dziecko opuszcza je, często zaczynają rozumieć, że "życie straciło wszelkie znaczenie". Jaskrawym tego przykładem jest matką, nie chcąc stracić „opiekuna”, który myje swoją piętnastoletnią faceta wiązanie jego sznurowadła, bo „zawsze jest złe nie” wykonuje dla swojego szkolnych, „dziecko nie jest przemęczony.” W rezultacie zdobywa ona wymagany zmysł własnej potrzeby, a każda manifestacja autonomii syna dąży do zadziwiającej wytrwałości. Szkoda takiego poświęcenia dla dziecka jest oczywista.
Edukacja i potrzeba osiągnięcia
U niektórych rodziców wychowanie dziecka jest motywowane tak zwaną motywacją do osiągnięcia. Celem edukacji jest osiągnięcie tego, co rodzice zawiedli z powodu braku niezbędnych warunków, lub ponieważ sami nie byli wystarczająco zdolni i wytrwali.Mój ojciec chciał zostać lekarzem, ale mu się nie udało, niech dziecko spełni marzenie ojca. Matka marzyła o graniu na pianinie, ale nie było na to żadnych warunków, a teraz dziecko musi intensywnie uczyć się muzyki.
Takie rodzicielskie zachowanie nieświadomie dla samych rodziców nabywa elementów egoizmu: "Chcemy stworzyć dziecko na nasze podobieństwo, ponieważ on jest kontynuatorem naszego życia ..."
Dziecko jest pozbawione niezbędnej niezależności, percepcja nieodłącznego zadurzenia, uformowane cechy osobiste są zniekształcone. Zwykle nie uwzględnia się szans, zainteresowań, umiejętności dziecka, które różnią się od tych związanych z zaprogramowanymi celami.
Dziecko staje się wyborem. Może się wcisnąć w ramy obcych ideałów rodzicielskich tylko po to, by zapewnić miłość i poczucie satysfakcji rodziców. W tym przypadku pójdzie w niewłaściwy sposób, nie pasując do jego osobowości i zdolności, co często kończy się kompletnym fiaskiem. Ale dziecko może również buntować się przeciwko żądaniom, które są mu obce, powodując rozczarowanie rodziców ze względu na niespełnione nadzieje, aw rezultacie dochodzi do głębokich konfliktów między dzieckiem a jego rodzicami.
Edukacja jako wdrożenie określonego systemu
Organizację edukacji w rodzinie w danym systemie można uznać za opcję realizacji potrzeby osiągnięcia.
Są to rodziny, w których celem jest edukacja, jak odsunął się od dziecka, a nie wysyłane tylko na siebie, ale na realizację uznanych rodziców systemu edukacji. Są to zazwyczaj bardzo kompetentni, erudycyjni rodzice, którzy dają swoim dzieciom dużo czasu i kłopotów. Po zaznajomieniu się z jakimkolwiek systemem edukacyjnym z różnych powodów, ufając jej, rodzice pedantycznie i celowo rozpoczynają niestrudzoną realizację.
Możliwe jest nawet prześledzenie historii powstawania takich celów edukacyjnych, które nierzadko powstają jako hołd dla pewnej mody wychowania. Niektórzy rodzice przestrzegać przepisów pomysły edukacyjne Nikitin rodziny, broniąc potrzebę wczesnej treningu intelektualnego lub zadzwoń: „Swim przed pójściem”; w innych rodzinach atmosfera ciągłego przebaczenia i pobłażliwość, która, zgodnie z rodzicami przenosi spokovskuyu model edukacji.
Niewątpliwie każdy z tych systemów edukacyjnych ma swoje cenne znaleziska, wiele przydatnych i ważnych.Tu jest tylko fakt, że niektórzy rodzice śledzić cokolwiek pomysłów i metod kształcenia zbyt posłusznie, bez dostatecznej krytyki, zapominając, że bez dziecka do nauki i edukacji dziecka.
Co ciekawe, rodzice, następujące wykształcenie zgodnie z „wdrożenia systemu”, wewnętrznie podobny, mają jedną wspólną cechę - względnej nieuwagi tożsamości świata psychicznego swojego dziecka. Jest rzeczą charakterystyczną, że w pracach na temat „Portret mojego dziecka” rodziców są niepostrzeżenie dla siebie nie tyle opisują charakter, upodobania i nawyki swoich dzieci jak określono w jaki sposób są one wychowywania dziecka.
Edukacja jako tworzenie pewnych cech
Problemy z niezależnością są zaostrzane nawet w przypadkach, gdy edukacja jest motywowana do kształtowania pewnej pożądanej jakości dla rodziców.
Pod wpływem doświadczeń z przeszłości, historii człowieka w jego umyśle może pojawić się tzw przewartościowane pomysły. Mogą być przedstawieniami na temat tej lub ludzkiej jakości jako najcenniejszej, niezbędnej, pomagającej w życiu.W takich przypadkach rodzic buduje swoje wychowanie, aby dziecko było koniecznie obdarzone tą "szczególnie cenną" jakością. Na przykład rodzice są przekonani, że ich syn lub córka musi koniecznie być miły, erudycyjny i odważny.
W przypadkach, gdzie wartości rodziców zaczynają być w sprzeczności zarówno z cech wiekowych rozwoju dziecka, lub poszczególne cechy nieodłączne problemu niezależności jest szczególnie widoczne.
Typowym i uderzającym przykładem jest sytuacja, w której pasja do sportu prowadzi do tego, że para snuć plany na wyjazdy wspólne rodziny, żeglowania, zajęć górskich, nie zdając sobie sprawy, że ich marzenia o przyszłości dziecka widzą cały ten sam chłopiec ... rodzi dziewczyno. Ale edukacja jest budowana zgodnie z zaprogramowaną, przewartościowaną próbką.
Podkreślił, męskich ubrań w stylu, obfitość, kilka zbędne dla dziewczynek, ćwiczeń sportowych, sceptycznych szyderczy stosunek do gier z lalki i nawet zabawny, kochający nick jak chłopczycą - zbyt męski. Wszystko to może prowadzić do negatywnych konsekwencji w rozwoju umysłowym, a nawet spowodować poważną chorobę u dziecka. Istnieje podwójne niebezpieczeństwo.
Po pierwsze, dziewczyna może tworzyć cechy przeciwnej płci, zapobiegając poprawnej i terminowej identyfikacji seksualnej, innymi słowy, świadomość własnej osoby jako przyszłej kobiety może być zniekształcona.
Po drugie, narzucając dziecku cechy, które nie są mu właściwe, rodzice zdają się przekonać go, że to, kim jest, dziecko nie jest potrzebne, podkreślają ich brak akceptacji. Jest to najbardziej niedopuszczalny styl, najniebezpieczniejszy dla mentalnego rozwoju dziecka, jego stosunek do niego.
Musimy spotkać się z innym rodzajem realizacji najwyżej cennych ideałów wychowania. Dziesięcioletnia matka skarżyła się na konsultację psychologiczną na temat narastającego jąkania, które po raz pierwszy pojawiło się u jej syna w wieku pięciu lat. Podczas lekcji z dzieckiem w grupie gier stwierdzono, że jąkanie - choć jest to najbardziej zauważalna, ale prywatna, werbalna manifestacja bardziej ogólnej zdolności dziecka. Rozwinął nawyk opóźniania jakiejkolwiek reakcji.
Okazało się, że chłopak dał skuteczną lub werbalną odpowiedź na każde pytanie lub zachowanie partnerów w grze po długiej przerwie. Nie było wątpliwości co do trudności zrozumienia problemu lub sytuacji.Chłopak doskonale się uczył, grał na skrzypcach, dużo czytał, poradził sobie ze wszystkimi testami inteligencji.
A jednak w komunikacji każdemu ważnemu sygnałowi towarzyszyło opóźnienie. Stopniowo stało się jasne, że powodem jest sposób, w jaki jej matka realizowała świadomie akceptowane, szczególnie znaczące cele wychowania. Wyszła ona z zasad, które są atrakcyjne z punktu widzenia moralności o powszechnej życzliwości, przebaczeniu, niemożności wywoływania bólu, o "nieodporności na zło". Od pierwszych dni życia takie zasady, które dla dziecka przerodziły się w różnego rodzaju ograniczenia jego działalności, towarzyszyły każdemu krokowi, każdej czynności dziecka.
W tym przykładzie zaburzenie behawioralne powstało w wyniku wdrożenia wymagań rodzicielskich supranimentacji bez uwzględnienia cech etapu rozwojowego, zdolności wieku dziecka.
Tutaj opisujemy częste błędy w edukacjii może być ich ogromna liczba. A jeśli opisujesz wszystko, czego nie możesz, to może nie być wystarczająco dużo zasobów internetowych. Myślę, że prostsze jest pisanie o tym, co należy zrealizować, wychowując dziecko.
Cel i motyw wychowania dziecka jest szczęśliwym, pełnoprawnym, twórczym, użytecznym życiem dla tego dziecka. Czy zgadzasz się ze mną? Aby stworzyć taki rodzaj życia i należy go skierować na edukację rodzinną.
Niektórzy autorzy próbowali prześledzić, jakie są cechy charakteru rodziców związane z cechami charakteru dziecka.
Uważali, że cechy charakterystyczne lub zachowanie rodziców są bezpośrednio rzutowane na zachowanie dziecka. Myśleliśmy, że jeśli matka wykazuje skłonność do tęsknoty, przygnębienia, to jej dzieci również zauważą te same skłonności. Przy dokładniejszym badaniu tego problemu wszystko okazało się znacznie bardziej skomplikowane.
Związek między osobowością rodziców a zachowaniem dziecka nie jest tak prosty. Wiele zależy od rodzaju układu nerwowego dziecka, od warunków życia rodziny.
Teraz psychologów jest oczywiste, że ta sama dominująca cecha osobowości lub zachowania rodzic jest w stanie, w zależności od różnych warunków i powodować wiele form reakcji, a ponadto zrównoważone zachowanie dziecka. Na przykład, ostre, porywczy, autokratyczny matka może spowodować u dziecka jak podobne cechy - chamstwa, moczu, i odwrotnie, a mianowicie, depresja, nieśmiałość.
Dlatego przyszłych rodziców, którzy chcą kształcić swoje dziecko nie spontanicznie i świadomie, konieczne jest rozpoczęcie analizy edukacji ich dziecka z samych analiz, analizując cechy sojowym siebie.
Kazakova Lyubov Gennadievna
Źródło: www.zayka.net
