Autyzm u dziecka: co to jest i jak się objawia?

Send

Wszystkie dzieci rozwijają się w swój własny sposób, ale w większości przypadków proces ten może określić ogólne kierunki: chęć współdziałania z innymi, stopniowe opanowanie mowy, złożoność emocji i funkcji intelektualnych. Dla każdego wieku istnieją normy.

Większość naruszeń rozwoju umysłowego, w tym chorób autystycznego spektrum, można zauważyć już w pierwszych latach życia. Co więcej, nawet profesjonalna diagnostyka ogranicza się do monitorowania dziecka - metody dostępnej dla rodziców. Czym jest autyzm i jak się objawia?

Nie jest łatwo odpowiedzieć na to pytanie. Wszystkie dzieci z autyzmem różnią się od siebie, choroba może objawiać się zupełnie innymi objawami. Ponadto podstawowy problem jest często związany z: zaburzeniami snu, alergiami, epilepsją, upośledzeniem umysłowym.

Czym jest autyzm?

Już w 1910 roku szwajcarski psychiatra E. Bleuler użył samego słowa "autyzm". Opisał z jego pomocą zaburzenia społeczne w schizofrenii. Aby określić osobne zaburzenie psychiczne rozwijające się w dzieciństwie, termin ten był używany przez L.Kanner w 1943 roku. Badacz zidentyfikował 11 przejawów autyzmu wczesnego dzieciństwa.

We współczesnej medycynie, autyzm nazywa się zaburzenia psychiczne, które występuje w wyniku upośledzenia rozwoju struktur mózgowych i oczywistych trudności w interakcjach społecznych, zmniejszonej aktywności poznawczej i działania stereotypowe.

Choroba charakteryzuje się stabilnym przebiegiem, utrzymaniem objawów u dorosłych.

W ostatnich dziesięcioleciach zidentyfikowano więcej dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Do tej pory nie wiadomo, z czym jest związany: poprawą metod diagnostycznych lub pojawieniem się czynników zewnętrznych wywołujących chorobę. W naszym kraju statystyki nie są utrzymywane, ale na przykład w Stanach Zjednoczonych 1 na 50 dzieci cierpi na autyzm.

Wielu rodziców jest zainteresowanych pytaniem: w jakim wieku manifestuje się autyzm? Zaburzenie to może rozwijać się zarówno w pierwszych latach życia, jak iw późniejszym okresie. Najbardziej zauważalna zmiana u dzieci od 1 do 3 lat, ponieważ w tej chwili nie jest intensywny rozwój umiejętności komunikacyjnych, społecznych interakcji z innymi ludźmi.

Przyczyny autyzmu

Wzrost liczby dzieci, które zachorowały na autyzm, jeszcze bardziej podnosi kwestię przyczyn tego zaburzenia. Przez lata badań naukowcy ustalili, że choroba jest wywoływana przez pewien zestaw czynników ryzyka.

Możliwe zachęty do rozwoju autyzmu to:

modyfikacje struktury genów;
choroby organiczne ośrodkowego układu nerwowego, na przykład zapalenie mózgu;
patologia metabolizmu, zaburzenia hormonalne;
efekt infekcji bakteryjnych i wirusowych;
zatrucia rtęcią (na przykład, gdy podawana jest szczepionka);
długotrwałe stosowanie antybiotyków;
okołoporodowa ekspozycja na chemikalia.

Ważną rolę odgrywa dziedziczna predyspozycja dziecka do autyzmu. Dzięki jego obecności każdy z powyższych czynników może wywołać rozwój choroby.

Objawy autyzmu w zależności od jego rodzaju

W diagnozie autyzmu bierze się pod uwagę szeroki zakres objawów klinicznych. Etiologia objawów i ich nasilenie są różne, dlatego nie ma jednej listy dla wszystkich dzieci. Sposób, w jaki autyzm manifestuje się u dziecka w danym przypadku, częściowo zależy od rodzaju choroby:

Kanner za zespół (autyzm autyzm głęboki wczesnego dzieciństwa). Oczywista trudności w komunikacji, problemy z adaptacją społeczną, sygnalizuje naruszenie integracja pochodzących z narządów zmysłów. Dziecko często sprawia, że stereotypowe działania mają zaburzenia mowy, zazwyczaj w postaci echolalii - powtarzając usłyszał słowa i zakończenia fraz. Trudności w interakcjach społecznych oczywistego braku reakcji na jego imię, unikanie kontaktu wzrokowego, kompletny brak słów do 16 miesięcy.
Nietypowy autyzm. Najłagodniejsze formy choroby, w których objawy przez długi czas mogą pozostać niezauważone. Naruszenie interakcji społecznych nie zawsze pojawiają się jako całkowite odrzucenie z nich, często dziecko chce komunikować się z innymi, ale nie wiem jak. Były trudności ze zrozumieniem mowy i wyrażania emocji, ograniczone słownictwo. W ramach funkcji poznawczych - brak elastyczności i betonu myślenia.
syndrom Aspergera. Naruszenie występują głównie w sferze interakcji z innymi ludźmi. Umiejętności społeczne są tworzone z trudem, zainteresowań i zawodów są stereotypowe myślenie, nieelastyczne, często istnieją rytuały i działania kompulsywne.Adaptacja następuje z powodu normalnie rozwijających się funkcji poznawczych: mowy, pamięci, uwagi, inteligencji.
Naruszenie niewerbalnych zdolności uczenia się. Objawy są podobne do syndromu Aspergera, oprócz władz ujawnił nadwrażliwość percepcji, niezdolność do nawiązania kontaktów niewerbalnych i grafomotoriki nierównowaga, brak wyobraźni, myślenia, konkretnych orzeczeń, stereotypowych programów behawioralnych.
Złożone zaburzenie rozwojowe. Przejawem tej formy autyzmu - trudności z interakcji społecznych i komunikacji, w połączeniu z niepełnosprawnością ruchową. Zaburzenie podzielić na dwa rodzaje: zespół Heller gdzie uszkodzony silnik formacji, mowy i umiejętności społecznych; Zespół Retta, obraz kliniczny jest na pierwszym planie zaburzeń ruchowych, ataksja, stereotypy manualnych umiejętności ruchowe, drgawki, a także stępienie uczuć.
Zespół wielu złożonych zaburzeń rozwojowych. Ta postać objawia się zmianami we wszystkich obszarach: emocjonalnego, Komunikatywność, behawioralne, psychiczne.W takim przypadku może występować zarówno jednolite naruszenie wszystkich składników, jak i częściowe.

Zatem przejaw autyzmu u dzieci nie jest jednolity. Eksperci mówią o spektrum naruszeń tego rodzaju. Diagnoza wymaga pewnych kwalifikacji od lekarza, psychologa i nauczyciela. W szczególnie trudnych przypadkach można zastosować laboratoryjne metody badań genetycznych.

Cechy zachowania dziecka z autyzmem

Obserwacja osobliwości zachowania dziecka pozwala wcześniej ujawnić autyzm. Zwróć uwagę na nietypowe objawy, przede wszystkim rodzice. Przy całej różnorodności postaci choroby można wyróżnić wspólne charakterystyczne objawy:

Zaburzenia mowy. Nie może być w różnym stopniu nasilenia, z całkowitym brakiem słowa i dźwięki nieznaczne ograniczenie trudności słownictwo utworzenia złożonych zdań. Najczęściej dziecko nie coo do jednego roku do dwóch - ma 10-15 słowa, trzy - nie jest w stanie ich połączyć. Ze zmian jakościowych są przestrzegane: echolalia - ehoobraznoe powtórzenie usłyszał te słowa, neologizmy - wymyślone słowa do siebie w trzeciej osobie.W przemówieniu nie ma odwołań i zaimków osobowych, nie jest on używany do kontaktu z inną osobą.
Nie ma potrzeby kontaktu emocjonalnego. Dzieci autystyczne nie patrzą w oczy, nie proszą o ręce, nie tulą się do bliskich osób, nie uśmiechają się z powrotem. Kiedy rodzice starają się okazywać uczucia poprzez uściski, pocałunki lub pociągnięcia, opierają się. Ponieważ przywiązanie nie jest formowane, rzadko rozróżnia między matką a ojcem wśród innych ludzi. Nie odpowiadaj na apele i prośby innych.
Trudności z socjalizacją. W obecności innych osób autystyczne dziecko doświadcza dyskomfortu, lęku, gdy ktoś podchodzi zbyt często, ucieka i chowa się. Takie dzieci nie uczestniczą w grach, nie zaprzyjaźniają się z nikim, ponieważ nie potrafią zrozumieć emocji i zaakceptować zasad. Istnieje ciągłe pragnienie samotności, w której czują się spokojniej.
Agresja. Emocja manifestuje się paroksyzmem, może być wywoływana przez drobne trudności lub ograniczenia. Gniew wybucha histerią, krzykami, fizycznymi atakami. Około jedna trzecia dzieci ma autoagresję - samookaleczenia.
Brak zainteresowania zabawkami. Dziecko nie rozumie, jak i dlaczego bawić się przedmiotami. Konkretne myślenie nie pozwala przenieść rzeczywistej sytuacji do planu gry. Szczególną trudność stanowią akcje symboliczne, w których jeden obiekt zastępuje inny, coś podobnego do niego (na przykład za pomocą ołówka jako mikrofonu, przykleja się jak koń). Często zabawki są używane do stereotypowych ruchów, wśród całej różnorodności, którą się wybiera, do której dziecko staje się zbyt przywiązane i nie wypuszcza jej z rąk przez wiele godzin.
Stereotypowanie. W zachowaniu dzieci z autyzmem istnieje wyraźna skłonność do monotonii, z reguły bezsensownych działań przez długi czas. Mogą pukać obiekt na stół, huśtać się, biegać po pewnej trajektorii. Kompulsywność zachowania przejawia się w przestrzeganiu jasnych zasad i przepisów. Pomaga dziecku poczuć się bardziej zrelaksowanym i pewnym siebie.

Wiedząc, jak autyzm objawia się u dziecka, rodzice mogą na wczesnym etapie rozpoznać objawy i szybko uzyskać pomoc medyczną i pedagogiczną.Im wcześniej rozpoczną się działania naprawcze, tym korzystniejsza będzie prognoza.

Manifestacje autyzmu u dzieci poniżej pierwszego roku życia

Jak autyzm objawia się u dzieci poniżej jednego roku życia? W tym wieku nadal trudno jest ocenić interakcje z rówieśnikami i cechy myślenia, ale reakcje emocjonalne i behawioralne mają już pewne cechy.

Dziecko się nie uśmiecha, nie ma "kompleksów rewitalizacyjnych" charakterystycznych dla noworodków. Wyrażenia mimiczne są mizerne, emocje słabe, prawie nieistniejące. Widok dziecka skierowany jest na obiekt, z reguły taki sam. Zmniejszono aktywność silnika.

Dzieciak nie pyta o dłonie, nie uśmiecha się w odpowiedzi na uśmiech dorosłego. Dorastanie, nie używa gestów (wskazywanie, wymaganie itp.). Mowa nie rozwija się: nie ma bełkotania, chodzenia, odpowiedzi na własne imię. Wiele matek błędnie uważa, że ich dziecko ma po prostu bardzo spokojny charakter. Nie przeszkadza rodzicom, potrafi godzinami bawić się z sobą, nie płacze, nie wykazuje zainteresowania ludźmi wokół siebie.

W rzadkich przypadkach może nastąpić opóźnienie wzrostu i rozwoju fizycznego. W ciężkich postaciach choroby dziecko siada i zaczyna chodzić, mogą występować choroby współistniejące: alergie, epilepsja, zaburzenia trawienia i inne.

Autyzm - choroba objawiająca się naruszeniem psychicznego rozwoju dziecka. Przy całej różnorodności symptomów kluczem jest triada: naruszenia interakcji społecznych, mowy i obecności stereotypowych działań. Zdolność rodziców do rozpoznawania autyzmu u dziecka w młodym wieku pozwala na zwrócenie się w czas specjalistycznej opieki.

Autor: Olga Khanova, lekarz,
specjalnie dla Mama66.com