Infekcyjna mononukleoza u dzieci: im bardziej niebezpieczna choroba

Infekcyjna mononukleoza może dotknąć dorosłych i dzieci. Częściej jednak obserwuje się je w dzieciństwie. Objawy tej infekcji są spowodowane przez porażenie narządów treścią tkanki limfatycznej. Leczenie mononukleozy zakaźnej u dzieci jest objawowe i ma na celu zapobieganie powikłaniom.

Choroba rozprzestrzenia się na całym świecie. Zakażenie wirusem występuje nawet w dzieciństwie, a pojawienie się objawów klinicznych będzie spowodowane stanem odporności organizmu.

Przyczyny

Zakaźna mononukleoza u dzieci jest spowodowana przez wirus z grupy opryszczki - Epstein-Barra (EBV). Jest to mikroorganizm średniej wielkości, informacja genetyczna zawarta w DNA. Wpływa tylko na limfocyty B, które mają specyficzne receptory.

W organizmie może utrzymywać się przez długi czas - być w komórkach, ale nie powodować zmian patologicznych. W środowisku nie jest bardzo stabilny. Niszczące go są: suszenie, gotowanie, leczenie środkami dezynfekcyjnymi.

Po pierwszej infekcji wirus pozostaje w komórkach przez całe życie. Ponowna aktywacja zachodzi ze zmniejszeniem odporności.

Źródłem izolacji wirusa jest chory. Może być zakaźny, nawet bez objawów klinicznych, w obecności jedynie nosiciela wirusa. Izolacja mikroorganizmu zachodzi ze śliną. Dlatego główny sposób transmisji jest w powietrzu. Rzadziej obserwowana ścieżka kontaktu z infekcją za pośrednictwem zabawek i artykułów gospodarstwa domowego.

Wrażliwość organizmu na wirusa jest wysoka. Dzieci zarażają się w wieku 5-6 lat, w wieku 18 lat prawie wszystkie nastolatki są nosicielami wirusa.

Rodzaje patologii

Infekcyjna mononukleoza u dzieci może różnić się na różne sposoby w zależności od obserwowanych objawów.

Istnieją następujące odmiany przebiegu choroby monoklonalnej:

• typowe, gdy obserwuje się wszystkie główne objawy - zajęcie węzłów chłonnych, zatrucie, powiększenie wątroby;
• nietypowe - bez objawów lub, odwrotnie, z wyjątkowo ciężkimi postaciami z narządami wewnętrznymi.

Typowa forma mononukleozy jest bardziej powszechna. Usunięta forma przebiega prawie niezauważalnie, a diagnoza jest oparta na danych laboratoryjnych. Zwykle występuje u dziecka po kontakcie z chorym.

Jakie jest niebezpieczeństwo formy trzewnej? Charakteryzuje go klęska narządów wewnętrznych. Choroba jest ciężka, możliwy jest zgon.

Formy choroby

W mononukleozie występuje kilka stopni nasilenia. Są one określane w zależności od stopnia zatrucia i powiększenia węzłów chłonnych.

Również we krwi szacuje się poziom atypowych jednojądrzastych komórek:

• Z łagodną postacią odurzenia wyraża się umiarkowanie. Jedna lub więcej grup węzłów chłonnych jest powiększonych do małych rozmiarów. Gorączka u dziecka - temperatura nie przekracza 38 ° C. Klęska nosowo-gardłowa charakteryzuje się niewielkim wzrostem migdałków, niewielką ilością płytki nazębnej i trudnościami w oddychaniu przez nos. Wątroba i śledziona są powiększone o nie więcej niż 2 cm Liczba nietypowych jednojądrzastych komórek we krwi nie przekracza 20%.
• Przy umiarkowanym nasileniu zatrucia chorobą jest bardziej wyraźna. Temperatura osiąga 39 ° C. Dziecko jest apatyczne, odmawia zabawy i jedzenia. Węzły chłonne na szyi są znacznie powiększone. Oddychanie nosa jest trudne, więc dziecko chrapie we śnie i oddycha z otwartymi ustami. Migdałki są obrzękłe i pokryte dotykiem, wątroba jest powiększona o 3 cm.Charakterystyczny wygląd ogólnych objawów w postaci nudności i luźnego stolca, pojawienie się wysypki. Liczba atypowych komórek jednojądrzastych sięga 50%.
• W ciężkim przebiegu zatrucia jest bardzo wyraźna, charakteryzuje się powtarzającymi się wymiotami. Działa niszcząco na układ sercowo-naczyniowy. Temperatura ciała 40 ° C, obfita wysypka pojawia się na skórze. Prawie wszystkie węzły chłonne są powiększone, są gęste i bolesne w dotyku. Oddychanie nosa całkowicie zatrzymuje się, twarz staje się obrzękła i przybiera cyjanotyczny odcień. Migdałki są znacznie powiększone, błona śluzowa jest całkowicie pokryta brudno-szarymi foliami. Wątroba i śledziona są powiększone o ponad 5 cm, a nietypowe komórki jednojądrzaste we krwi przekraczają 50%.

W zależności od czasu trwania procesu patologicznego, istnieją:

• płynny przepływ - gdy choroba kończy się w ciągu dwóch tygodni;
• przedłużony - czas trwania choroby dłuższy niż miesiąc.

Powikłania po mononukleozie zakaźnej rozwijają się dość rzadko, głównie u dzieci poniżej piątego roku życia.

Mogą powstać z prawie wszystkich narządów:

• Niedokrwistość hemolityczna i zmniejszenie liczby płytek krwi.
• Powikłania układu nerwowego - porażenie nerwów czaszkowych, objawy encefalopatii, polineuropatia Guillain-Barre, zapalenie wielonerwowe.
• Powikłania serca - uszkodzenie osierdzia lub mięśnia sercowego.
• Ze strony układu oddechowego czasami rozwija się śródmiąższowe zapalenie płuc.
• Zapalenie ucha i zapalenie zatok są powszechne w mononukleozie zakaźnej.

Pojawienie się powikłań przedłuża przebieg choroby. Niezwykle rzadkie konsekwencje, które są obarczone fatalnym skutkiem - pęknięciem śledziony i toksycznym wstrząsem.

Etapy rozwoju

Wirus Epstein-Barr dostaje się do gardła i zaczyna uszkadzać komórki błony śluzowej. Aby zahamować ten proces, młode formy limfocytów T są uwalniane do krwi, która jest nietypową jednojądrzastą.

Takie procesy w komórkach limfatycznych obserwuje się we wszystkich narządach gruczołowych - węzłach chłonnych, wątrobie, śledzionie, jelitach, migdałkach. Z tego powodu wzrastają.

Infekcyjna mononukleoza charakteryzuje się cyklicznym przepływem:

1. Pierwszym etapem jest okres inkubacji. Może trwać od 4 do 50 dni.
2. Następny etap to początkowy etap. Jest to okres od pierwszych objawów do maksymalnego rozwoju objawów zakaźnej mononukleozy u dzieci. Trwa przez tydzień.
3. Kolejnym etapem jest okres szczytowy.Charakteryzuje się maksymalną ciężkością wszystkich objawów. Jego czas trwania waha się od tygodnia do miesiąca, zależy to od stopnia zaawansowania choroby. Niebezpieczeństwem tego okresu jest maksymalne ryzyko powikłań.
4. Ostatnim etapem jest powrót do zdrowia. Objawy się cofają, wątroba i śledziona powracają do normalnych rozmiarów, węzły chłonne się zmniejszają. Całkowite odzyskiwanie może potrwać kilka miesięcy. W tym okresie możliwy jest nawrót choroby.

Po tym jak dziecko cierpi na ostrą postać choroby, może rozwinąć się przewlekły. W tym przypadku występuje niespecyficzny objaw w postaci zwiększonego zmęczenia, bólów głowy, bezsenności, bólu mięśni. Diagnozę przeprowadza się wyłącznie na podstawie danych laboratoryjnych.

Objawy

Obraz kliniczny zakażenia mononukleozą u dzieci opiera się na trzech głównych objawach:

• powiększenie kilku grup węzłów chłonnych;
• porażka gardła;
• powiększenie śledziony i wątroby.

Choroba zaczyna się zawsze od ostrej gorączki. Temperatura osiąga maksimum po 2 dniach. W ciągu tygodnia pojawiają się wyraźne objawy: wzrastają wszystkie grupy węzłów chłonnych, szczególnie na szyi. Migdałki są również powiększone, przekrwione.Zakłóca ból gardła i trudności w oddychaniu przez nos.

W badaniu palpacyjnym limfocytozuje duże, gęste i bezbolesne. Są mobilne, ponieważ nie są przylutowane do skóry i otaczających tkanek. Oprócz zewnętrznych węzłów chłonnych wzrastają również te, które znajdują się w jamach klatki piersiowej i jamy brzusznej.

Proces zapalny w jamie ustnej jest reprezentowany przez obrzęk i przekrwienie błony śluzowej na łukach podniebiennych i migdałkach. Duża ilość śluzu znajduje się z tyłu gardła. Migdałki pokryte są gęstą szaro-szarą warstwą.

U wszystkich dzieci od pierwszego dnia choroby rozpoczyna się powiększanie wątroby, a następnie śledziona. Maksymalny rozmiar narządów dociera do dziesiątego dnia choroby. Palpacja dłoni jest gęsta, może być bolesna. Powiększenie śledziony jest swoistą oznaką mononukleozy zakaźnej. Osiąga swój normalny rozmiar miesiąc po odzyskaniu, wątroba trochę później - do czwartego miesiąca.

Twarz i powieki dziecka są spuchnięte, wiąże się ze stagnacją limfy. Dzieci mogą mieć niespecyficzną wysypkę na skórze i błonach śluzowych. W niektórych przypadkach występuje nieznaczne żółtaczkowe zabarwienie skóry i błon śluzowych, ciemnienie moczu.Objawy te są spowodowane uszkodzeniem wątroby.

Jak nie mylić z innymi chorobami

Objawy zakaźnej mononukleozy mogą być podobne do niektórych innych chorób. Aby je rozróżnić i postawić właściwą diagnozę, przeprowadza się diagnostykę różnicową.

Proces zapalny w części ustnej gardła jest podobny do tego w błonicy. Choroby te różnią się w następujących kryteriach:

• w błonicy węzły chłonne nieznacznie wzrastają, podczas gdy w mononukleozie stopień ich wzrostu przekracza stopień procesu zapalnego w gardle;
• naloty na migdałkach z zakażeniem EBV są miękkie i można łatwo usunąć za pomocą szpachelki, gdy folia jest szczelnie przymocowanym do śluzu błonicy i podczas próby usunięcia pojawia się krwawienie;
• Okres gorączki z mononukleozą jest znacznie dłuższy niż w przypadku błonicy.

Podobne objawy występują w ARVI. Wyróżnij te choroby według następujących kryteriów:

• z infekcjami dróg oddechowych, bardziej wyraźne objawy nieżytowe - obfite nieżyt nosa, pot w gardle;
• Okres inkubacji w ARVI jest krótszy;
• ponieważ zespół ostrej niewydolności oddechowej charakteryzuje się zaczerwienieniem spojówek oczu;
• migdałki z infekcjami dróg oddechowych praktycznie nie są zwiększone, w przeciwieństwie do mononukleozy zakaźnej.

W niektórych przypadkach mononukleozy obserwuje się znaczny wzrost liczby limfocytów we krwi. Następnie musisz przeprowadzić diagnostykę różnicową z białaczką - złośliwą chorobą krwi. Jednak w przypadku białaczki obserwuje się ciężką niedokrwistość i małopłytkowość, co nie ma miejsca w przypadku zakażenia VEB.

Podobny wzrost węzłów chłonnych obserwuje się w przypadku limfogranulomatozy. Jednak choroba ta może trwać latami, a zakaźna mononukleoza przechodzi w ciągu miesiąca.

Jakiego lekarza powinienem używać do mononukleozy?

Aby zdiagnozować mononukleozę zakaźną i jej leczenie, należy skontaktować się z pediatrą, który skieruje dziecko do specjalisty chorób zakaźnych. Z reguły zakażenie VEB wymaga leczenia szpitalnego, zwłaszcza u dzieci w wieku poniżej jednego roku.

W razie potrzeby można wyznaczyć konsultacje wąskich specjalistów - kardiologa, neurologa, pulmonologa.

Diagnostyka

Rozpoznanie mononukleozy zakaźnej opiera się na obrazie klinicznym i danych laboratoryjnych.Ponieważ objawy nie zawsze są wyraźne, istnieją nietypowe i wymazane formy, główną wartością diagnozy są badania krwi.

W ogólnej analizie krwi można zauważyć następujące zmiany:

• umiarkowana leukocytoza jest najczęściej obserwowana;
• mniej wykryć leukopenię;
• wszyscy pacjenci znacznie zwiększyli ESR;
• charakterystyczną cechą jest wykrywanie atypowych komórek jednojądrzastych - zmutowanych limfocytów z wirusem w środku.

Test surowicy krwi może wykryć specyficzne przeciwciała przeciwko wirusowi.

Najdokładniejszą techniką jest diagnostyka PCR, która wykrywa materiał genetyczny wirusa. Szczególnie szeroko tę reakcję stosuje się do diagnozowania infekcji u noworodków, gdy objawy są słabo wyrażone.

Jak nie zachorować od pacjenta?

Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się zakażenia u chorego dziecka, należy przestrzegać higieny osobistej. Środki zapobiegawcze są określane przez sposoby przenoszenia zakażenia EBV. Konieczne jest używanie masek ochronnych w kontakcie z dzieckiem, po wykonaniu manipulacji dokładnie umyć ręce.

Dziecko powinno otrzymać oddzielne naczynie na cały okres choroby.Wirus może być wydzielany śliną i śluzem nosa przez dwa tygodnie.

Pomieszczenie, w którym znajduje się pacjent, powinno być wentylowane codziennie. Codziennie musisz zrobić czyszczenie na mokro.

Leczenie

Możesz leczyć mononukleozę zakaźną u dzieci w domu lub w szpitalu. Przez cały okres gorączki i przez dwa dni po normalizacji temperatury dziecko potrzebuje odpoczynku w łóżku. Zaleca się dietę mleczną z posiłkami frakcyjnymi. Widoczny jest obfity zakwaszony napój - woda z sokiem z cytryny, sok żurawinowy.

Środki terapeutyczne mają na celu wyeliminowanie objawów i zapobieganie powikłaniom:

• Używają preparatów interferonowych, które mają wspólny efekt antywirusowy. Z masywną formacją nalotów na śluzowym gardle z antybiotykami.
• Acyklowir i jego pochodne można przepisać jako leczenie etiotropowe, ale acyklowir nie jest w stanie zahamować żywotnej aktywności wirusa.
• Zev może spłukać wywar z rumianku i nagietka, Rotocana. Przy obfitej płytce nazębnej stosuj chlorofil, mirtamin, geksoral. Antybiotyk służy tylko do masowych nalotów i groźby rozwoju zbóż - Bioparox.
• W ciężkich chorobach i powikłaniach stosuje się glukokortykoidy, układowe antybiotyki są połączone, Acyklowir podaje się dożylnie.

Ciężki przebieg choroby, objawy powikłań, wczesny nawrót choroby - wskazanie do hospitalizacji w szpitalu zakaźnym.

Zapobieganie

Specjalna profilaktyka w postaci szczepienia na tę chorobę. W przypadku mononukleozy wykonuje się niespecyficzną profilaktykę. Jeśli dziecko jest w zorganizowanym zespole, powinno być odizolowane od zdrowych dzieci. Osobom stykającym się z chorymi dziećmi opiekę medyczną przeprowadza się przez dziesięć dni. Polega na codziennym pomiarze temperatury ciała, badaniu gardła, palpacji węzłów chłonnych.

Autor: Sofya Zhdanova, lekarz,
specjalnie dla Mama66.com

Przydatne filmy na temat mononukleozy u dzieci